معجزه ها پیوسته می رویند
از میان شاخه های لرزان
و گیاهان ملول
ناگهان هنوز یک گل سرخ
و پائیز آهسته برمیگردد
با صدای پای یک بلوجی و یا حتی سنجاقکی کوچک
میدانم که فردا آفتاب خواهد شد
و خیابان باز با عابرین شتابزده
زنده میگردد
و یا حتی آسمان ابری
با شکوفه های سپیدی که از درختان آسمانی می بارند
بهاری سرد را تجربه میکند
گاهی حتی شادیهای نیامده را باید
چون دانه های شکر
درفنجان تلخ لحظه ها حل کرد
و باورکرد که کبوتران خاکستری هم
درلحظه پرواز زیبایند
درسکوت نرم نیمه شب
هیچ پرنده ای بیدار نیست
تنها کلمات اند که با بالهای اثیری شان
درجستجوی معجزه ها می چرخند
***
blue jay
پرنده ای آبی رنگ که تصویرش را بالای شعر می بینید
0 comments:
Post a Comment